POŁOŻENIE JEZIORA
Jezioro Regielskie położone jest na terenie gminy Ełk, w kierunku południowo – wschodnim 5 km od miasta Ełk nad wsią Regiel i Regielnica, na szerokości geograficznej 53°47,7′, długości geograficznej 22°26,5′ i wysokości nad poziomem morza – 121,4 m. Zbiornik leży na cieku Regielnica łączącym go z jeziorem Mrozy i Selment Wielki.
Powierzchnia lustra wody na podstawie pomiarów batymetrycznych wykonanych w 1965 roku wynosi 96,6 ha, natomiast wg aktualnych danych geodezyjnych 107,0 ha.

OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA
Jezioro ma kształt wydłużony, z dużą zatoką w części północno-zachodniej. Długość maksymalna jeziora wynosi 1550 m, a szerokość 1050 m. Długość linii brzegowej osiąga 6450 m i daje wskaźnik rozwoju 1,85, co świadczy, iż linia brzegowa jeziora jest przeciętnie rozwinięta. Maksymalna głębokość wynosi 11,0 m, a średnia głębokość3,9 m. Najgłębsze miejsce położone jest prawie centralnie w północnej części jeziora.
Bezpośrednie otoczenie jeziora tworzą pola uprawne (około 60 % linii brzegowej), pastwiska, łąki i nieużytki (ok. 35 %) oraz osiedla ludzkie (ok. 5 %). Jezioro posiada kilka niewielkich dopływów o charakterze rowów melioracyjnych oraz niewielki ciek łączący je z jeziorem Szlam. Rowami spływają do jeziora zanieczysz-czenia z pól uprawnych i wsi. Odpływ nadmiaru wód jeziora Regielskiego następuje poprzez ciek Regielnica łączący je z jeziorem Mrozy. Dno przy brzegu i ławicy jest piaszczysto – żwirowe, poza ławicą – pokryte niewielką warstwą mułu. Na jeziorze jest jedna wyspa o pow. 0,1 ha.
Położenie w odkrytym terenie sprawia, że istnieją dobre warunki do mieszania się wody. W górnej warstwie istnieje dobrze nagrzany i natleniony epilimnion sięgający do 4 m. Poniżej – płytki, słabo natleniony metalimnion. Cały hypolimnion poniżej izobaty 5 jest całkowicie pozbawiony tlenu, a tym samym wyłączony z żerowania (28% dna) W okresie zimy, mimo ubytków tlenu w najgłębszych warstwach wody istnieje dostateczna ilość miejsc zimowania ryb i nie ma zagrożenia przyduchami zimowymi. Przezroczystość wody mierzona jako widzialność Krążka Secchiego wykonana w szczycie stagnacji letniej jest niska i nie przekracza 0,7 m, co jest efektem postępującej eutrofizacji zbiornika. Niewielki zasięg penetracji promieni słonecznych w głąb powoduje koncentrację procesów produkcyj-nych fitoplanktonu w płytkich warstwach przypowierzchniowych i ogranicza występowanie roślinności zanurzonej.
Roślinność wynurzona rozmieszczona jest wzdłuż brzegów prawie na całej linii brzegowej (ok. 20 ha – 18% powierzchni dna). Gatunkami dominującymi są trzcina pospolita i pałka wąskolistna tworzące w wielu miejscach gęste skupiska. Rzadziej występują – sit i tatarak. Niekorzystnym zjawiskiem jest niszczenie dna i roślinności wynurzonej przez właścicieli działek rekreacyjnych, urządzających dzikie plaże.
Z roślin o liściach pływających występują najczęściej grzybień biały, grążel żółty i rdestnica pływająca.
Roślinność zanurzona tworzy niezbyt gęste łąki na obszarze ok. 12 ha. Reprezentowana jest przez rdestnice – przeszytą i połyskującą, moczarkę kanadyjską, wywłócznik oraz rogatek.

WYSTĘPUJĄCE GATUNKI RYB
szczupak, sandacz, węgorz, okoń, sum, karp, lin, płoć, leszcz, jaź, karaś