Jezioro ma owalny kształt. Długość maksymalna – 850 m, szerokość – 450 m. Długość linii brzegowej jeziora wynosi 2500 m, co daje współ­czynnik rozwoju linii brzegowej 1,3, a zatem linia brzegowa jest słabo rozwinięta.

Jezioro jest płytkie. Jego maksymalna głębokość wynosi 4,6 m, a głębokość średnia 2,0 m.. Cała powierzchnia dna ma łagodne spadki i pokryta jest grubą warstwą torfu i mułu za wyjątkiem niewielkich piaszczystych łach w części wschodniej. Brzegi jeziora są niskie. Bezpośrednie otoczenie jeziora tworzą osiedla ludzkie (10% długości linii brzegowej), pola uprawne, łąki i pastwiska (20%), lasy i tereny zadrzewione (70%). Jezioro nie posiada stałych dopływów. Odpływ wód następuje okresowym ciekiem bez nazwy łączącym je z jeziorem Ułówki.

W okresie letnim nie tworzy się uwarstwienie termiczno – tlenowe. Cała masa wody jest dobrze nagrzana i natleniona.

W okresie długotrwałej pokrywy lodowej i braku dopływów, zdarzają się deficyty tlenowe powodujące śnięcia ryb. Przezroczystość wody mierzona jako widzialność krążka Secchiego wykonana w szczycie stagnacji letniej wynosi około 3,0 m..

Jezioro Sawinda Mała jest zbiornikiem, w którym proces starzenia się jest daleko zaawansowany. Powoduje to silne zarastanie jeziora. Roślinność występuje na ok. 81% powierzchni dna, w tym 13% zajmuje roślinność wynurzona a 68% – zanurzona. Wśród roślinności wynurzonej dominuje trzcina pospolita, rzadziej – tatarak oraz pałka wąsko- i szerokolistna , otaczając zwartym, średnio szerokim pasem, brzegi. Z roślin o liściach pływających występuje nielicznie grążel i osoka aloesowata. Roślinność zanurzona – rogatek, wywłócznik, ramienica – tworzą na dnie gęste, rozległe łąki podwodne.